نجوای شاعرانه

هرگز نراندم من ترا باعشق خواندم من ترا
تا گیرمت در جان خویش راندی زکویت دیده را

مجنون شدم لیلا شوی وامق شدم عذرا شوی
فرهاد خود شیرین من چون شمع سوزاندی چرا

آغوش دل بگشادمت من باجنون دل دادمت
با اینهمه شور وجنون از کوی خود راندی مرا

اندوختم بر دیده غم هی گریه کردم پیش شمع
افروخته هردو پای هم پروانه گون میرم ترا

دربهت یک ویرانیم بشکن تواین ویرانیم
با بوسه های دل نواز شوری بنه دیوانه ر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: