غزل(نه گلی ز بوستانی نه دلی ز دلستانی):
نه گلی ز بوستانی نه دلی ز دلستانی
به کجاروم ازاین شهر که ندارم آشیانی
نه وفا ز دوست دیدم ونه مهرز آشنائی
دل ساده باور من به کجا مرا کشانی
زده هر کسی درونم به فریب عشق زخمی
همه حاصلم به هستی شده زخم این وآنی
به کجا برم شکایت که دگر نمانده طاقت
بکشم غمی نهانی ز فریب زندگانی
من دل شکسته چون نی بکشم اگر فغانی
بشکسته استخوانم غم ودرد دل نهانی
شده ام برآن که عزلت بگزینم از دل خود
که ندیده ام ز او هم نه وفا نه همزبانی
چه غریب ودلشکسته ز جفای روزگارم
بچشان شراب مرگی برسم به جاودانی
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها: غزلیات
[ دو شنبه 24 آذر 1399 ] [ 20:41 ] [ وجیه الله شیخی ]
[
آمار
وب سایت:
تبادل لینک هوشمند