غزل (فاطمه ام ابیها):
کوچه های حسن من لبریزبوی یاس بود
خانمی ازجنس گل مهمان این احساس بود
دامنی پرداشت ازعطرنجابت همچوگل
بی تکلف بی ریا عالی ترازالماس بود
درنگاهش مهربانی دروجودش عاطفه
اوخدایی درمحبت عشق بی مقیاس بود
یک مدینه ازحضورش مست وعاشق مانده بود
عشق هم عاشق براین الاله ی چون یاس بود
دخت احمدفخرعالم مام ادم نورعین
فاطمه ام ابیها مادر عباس بود
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: غزلیات