نجوای شاعرانه

ازرده ازاین خاک وازاین مسلک وکیشم
عمریست پریشان شده ی قلب پریشم

چون مرغ گرفتارکشم ناله و فریاد
من مرثیه کوی وطن مرده ی خویشم

ازاینهمه بیدادبه تنگ امدم ای دوست
طاول زده ازدست دورنکی دل ریشم

برهرکه وفاکرده جفادیده به جایش
بیزارازاین مردم وازکرده ی خویشم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: