نجوای شاعرانه

دردودریغاکه دراین شهرغم انگیزترینم
درشهرخودم زایربیچاره واواره ترینم

صدزخم بدل دارم وصدداغ به جانم
انداخته فغان برفلک اواز حزینم

ازدست کسی ناله ندارم نه شکایت
این بخت سیه کرده چنانم وچنینم

من درددل خویش به هرجاکه کشودم
لبخندزدندبرمن واین اه غمینم

بیگانه ملامت کندودوست شماتت
پیداونهان هردونشستندکمینم

دل هم که بخون ریخته بادیده حیاتم
چون جغدمگرباخودوبادردنشینم

باری توخدایاسببی سازکزین شهر
من رحل اقامت بکشم پای به چینم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: