نجوای شاعرانه

وعده ے وصلم دهے هے بر سر کارم گذارے
بے وفا دار و ندارم داده ام پاے خمارے

من ندانستم که اینسان بے وفائے نامرادی
سوخته بنیانم چو شمعے در فراق و بیقراری

داد از این بیداد و جورت برده از دستم جوانی
گه به شوق آشنائے گه به درد آه و زاری

بر جنـونم مے کشانے جان به لب ما را رسانے
هی کجا این سوخته دل را بر سر آتش گذاری

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: