نجوای شاعرانه

خنده بر لب رانی و چشمت به غرانی که چه
هی بخوانی هی برانی هی به چرخانی که چه

دل پریشان سازی و غوغا بر اندازی به پا
دیده را چون کودکی دورت به گردانی که چه

شیوه ی نامهربانی پیش گیری دل کشی
با چنین ادوار خود دل را به گریانی که چه

رسم و آئین محبت پیشه کن در عاشقی
بی دلیل عشاق کویت را برنجانی که چه

گرچه نازی صد چو من در دام خود افکنده ای
با اسیران اینچنین حکم غلط رانی که چه

بر خودت نازی که ما را پا به پایت می کشی
باز این مهمان عاشق را تو میرانی که چه

غمزه می آئی که ما را سر دوانی هی بناز
جان به لب افتاده را در سر به چرخانی که چه

بر لبت آویخته ای صد گونه رمز دلبری
بی دلان را از برت چون گرده تارانی که چه

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: