نجوای شاعرانه

پیش
تو
دلربا
اگر
شوق
وصال
امان
دهد

شرح
جفای
تو
دهم
نکته
به
نکته
مو
به
مو

من
هرچه
دارم
مال
تو
تو
ان
نداری
مال
من

عشق
من
تقدیم
تو
جور
تو
تقویم
من

به
اب
دیده و
باران
ابر
غسل
خواهم
کرد

که
دل
زتو
کنم
یارا
هرچه
بادا
باد

حال
ما
خونین
دلان
جز
اه
ودرد
رنج
نیست

درد
بی
درمان
مارا
عشق
خوبان
می
برد

گریه
چشم
اشک
شمع
هردو
زدست
جور
توست

داغ
شقایق
است و
دل
هردو
به
زخم
خنجرت

بوسه های
مهربانت
رابه
لب های
کویرم
هدیه
کن

تاترنم های
بارانی
لب هایت
بگیرد
سوز
من

شهر
به
شهر
میبرم
این
دل و
دیده
با
خودم

تا
نفریبیش
دگر
خسته
شدم
زناز
تو

انقدر
اراستی
زلفت
خراب
امد
دلم

همچو
سوسن
جلوه
کردی
تا
به
تاب
امد
دلم

خرمن
زلفت
بدوش
انداختی
چون
یاسمن

رخ
براراستی
چنان
از
خون
خضاب
امد
دلم

لاله ی
درخون
تپیده
را
مانم

داغ
بر
دل
تنیده
را
مانم