فدای چشم گریان ودل تنهای نالانت
ملول افتاده ای گویاحصارنای زندانت

هزاران شکوه اندردل فراوان ناله درمحمل
شنیدم سوزهجران تراجانم به قربانت

بیایعقوب من یک ره بمصریوسفت باری
تماشاکن زلیخارا بردغارت غم جانت

به احوال تومیگریم گهی چون شمع وگه باغم
عجب شامی سیه داری جهانی دردمهمانت

شبی باغم شبی بااه شبی باناله ای جانگاه
مصیبت نامه ای پرخون بودمهمان دیوانت

بی توکارم روزوشب باناله سوداکردنست
بادل مجنون پریشان خانه برپاکردنست

داددل برهرکه بردم بردلم خندیدورفت
مرگ تنهاشیوه ی دلرا مداواکردنست

من بدردبی علاجی خوگرفتم پای تو
بسکه کارمدعی امروزوفرداکردنست

پای دل تنهاترین یاری که استاده غمست
گرچه کارش جان ماودل به یغماکردنست

شیوه ی نامهربانی پیشه کردن بس نبود
زخمه هابرزخم دل کارت مهیاکردنست

برخرابیهای دل یکدم گذرکن نازنین
تاببینی وقت رحم وبادلم تاکردنست

یاشبی باتیغ غمزه جان دل بستان برو
یابیااین خانه راوقت مصفاکردنست

ازبسکه دل ودیده بیچاره به هرسوبه دوانی
ترسم که توجان برلب این عاشق دیوانه رسانی

هی برده واورده وچرخانده دراین شهرمراتو
انگشت نمای همه مخلوق کنی دست به تکانی

عاشق شدنم برلب زیبای توجرمست که اینسان
برکوی وگذراین من واین دیده ودلرابکشانی

حسرت خورم ازعمرگرانمایه که دادم بره تو
ایکاش نبودی که مراعمرگرانمایه ستانی

فردای قیامت بکشم پای توبردارعدالت
درمحضرخوبان دگراینگونه تظلم نتوانی

گل به خجلت برودچون توبه گلزارایی
وه چه غوغابکنی چون توبه بازارایی

شرم خورشیدشودباتوبرایدبه حضور
پیش توخوارشودچون توپدیدارایی

چون به بازاربرایی شکندقیمت گل
چوتوزیباصفتی برسرپیکارایی

شانه برزلف مزن میرودازدست دلم
مرده هازنده شودچون توپرستارایی

طاقت جورتراچون بکشم من باری
برشب تارمن ای ماه پدیدارایی

هرطبیبی سربیمارخودایدجزتو
این کنه نیست شبی برسربیمارایی

روزوشب ناله کنم ازغم بیماری دل
همدمی نیست که ایدبه پرستاری دل

انکه عمری به فراقش جگرم خون شده بود
در دم مرگ نیامدکه کندیاری دل

اخرای غم سرالفت مبرازمن که مرا
جزتوکس نیست که ایدبه پرستاری دل

قصه ام وردزبانهاشده بودبسکه مرا
هرطرف رفته پی چاره ی بیماری دل

روزوشب من به بلای دل ودل درغم من
فرصتم رفت کنم فکرگرفتاری دل

دفترشعرودلم امده مهمان شما
سرزده امده انداین دوبه تهران شما

هرچه گفتم نرویدشهرشلوغی است نشد
دلبر فتنه گری می بردایمان شما

من شدم خانه خراب دل دیوانه وتو
دل شده دربدرکوچه ی شمران شما

من ودل واپسی ودیده ی گریان عجبا
ودلی سوخته که افتاده به زندان شما

دردودل باکه بکویم من بیدل به شما
دل واین دفترشعرم بده قربان شما

نشسته روی قایقی برای جستجوی تو
رسیده ام به پای خط ندیده دیده روی تو

ازاین حضورموج ها رسیده ام به انتها
دراین غروب غمزده چه میدوم بسوی تو

مرا ببر از این حصار از این حصار غمگسار
شکسته غم سبوی من قسم به حسن وموی تو

بیابیا که خسته ام به مرگ خود نشسته ام
دراین دمی که می روم نمیرد آرزوی تو

به گل نشسته قایقم بیا تو ای شقایقم
به دشت و باغ می وزد ترنمی ز بوی تو

برای دریافت فایل صوتی دکلمه اینجا کلیک کنید . 

شعر یاد دارم در زمان کودکی
از دفتر شعر ۱۳۷۵
درسبک نیمائی
باصدای خنیاگرانه ودکلمه زیبای
قربان شیخی

برای درفایل فایل صوتی دکلمه اینجا کلیک کنید 

‍ بدلم شور بده تا غزلی تازه بسارم
به لبم بوسه بنه تا به لبت بوسه به بازم

سر صبحست چه کشی عربده هی ناز بیائی
من مجنون ز برت دیده و دل را بگدازم

تو به عهدت چه بپائی وبه عهدت چه نپائی
من کافر به سجودت به عبادت به نمازم

به رخت طرفه بریزی وبه صد غمزه بتازی
تو همان بنده نوازی ومن آن شاه نوازم

نه رهایت کنم ای جان نه شکایت ز تو بتوان
بده شوری به شعورم که تغزل به نوازم

برای دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید.

 ‍ دلداده ی ماهی شد آشفته ی گیسوئی
شیدای پریروئی دیوانه ی ابروئی

دل دست یکی شوخی افکنده عنان خویش
وان مست به طنازی او شهره به بد خوئی

عمرم به چنین وضعی دادم به هدر باری
گاهی به پریروئی گاهی به جفا جوئی

دانسته دل خود را دادم به دلازاری
او می برد این دل را چون گاه به هر سوئی

در زلف پریشانش چنکی چو زدم من دوش
صد شکوه ازو کردم گفتم که تو بد خوئی

برای دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید.